Είδος: Post Black/Hardcore
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία:
Έτος: 2016
Συνήθως όταν βλέπω έναν μουσικό να αναλώνεται σε διάφορα project, να είναι ανήσυχος και αεικίνητος με συμμετοχή σε πολλά και όχι απαραίτητα συγγενικά μεταξύ τους σχήματα, είτε αυτός είναι απλά session , οπότε η δουλειά του διεκπαιρεωτική είτε το αποτέλεσμα αυτών των συμμετοχών του δεν έχουν σταθερή ποιότητα. Από την άλλη θα μου πεις αυτή η ζύμωση όταν γίνεται με πραγματικούς καλλιτεχνικούς όρους και δεν γίνεται απλά για τις δημόσιες σχέσεις δύσκολα δεν θα αποδώσει καρπούς. Τα μέλη των Kalpa παρά το νεαρό της ηλικίας τους έχουν προσθέσει το όνομά τους σε διάφορα σχήματα και πληθώρα συγκροτημάτων πάντα στον ακραίο ήχο με κύριο γνώμονα την έκφραση συναισθημάτων. Δεν κάνανε μπάντα για να βρουν γκόμενα ούτε για να δηλώνουν μουσικοί και όχι τεμπελχανάδες. Εξαιρετικός ήχος, πιο σύγχρονος πεθαίνεις, με μια βρωμιά που ακουμπάει το sludge και σαν βάση το post black ο ήχος των Kalpa θα αγγίξει (βασικά το κάνει ήδη) ετερόκλητο κοινό που μπορεί στο παρελθόν να μην είχε καν ανάλογα ακούσματα. Η μουσική σε ταξιδεύει σε κόσμους που θα σε πήγαιναν και οι Neurosis ενώ δεν το κρύβω πως ο δίσκος στεκόταν και χωρίς φωνητικά σαν instrumental . Αυτό δεν πάει να πει πως τα φωνητικά υστερούν σε καμία περίπτωση. Οι στο πνεύμα των Converge κραυγές και η ανατριχιαστική ερμηνεία στα περισσότερα σημεία των κομματιών κάνει την ακρόαση του δίσκου λυτρωτική και τα φωνητικά μαζί με τα τύμπανα είναι για μένα τα highlight αυτού του μίνι άλμπουμ. Η απόκτηση του Dissociation αποτελεί επιτακτική ανάγκη για να ντυθεί μουσικά η καθημερινότητα μας που ασφυκτιά με φόντο το αστικό περιβάλλον.
5/6