Είδος: Black Metal
Χώρα: Κολομβία, Η.Π.Α.
Εταιρεία: Season of Mist
Έτος: 2016
Είναι πάρα πολύ δύσκολο για μια μπάντα να διατηρήσει την ποιότητα της μουσικής του σε επίπεδα που βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη. Και έπειτα έρχονται οι Inquistion, μια μπάντα που ειδικά αυτήν την τελευταία (σχεδόν) δεκαετία κυκλοφορεί το ένα έπος μετά το άλλο. Το “Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith” είναι ο νεότερος (έβδομος) δίσκος των Inquisition. Κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου, μέσω της Season Of Mist.
Οι Inquisition παρέμειναν αληθινοί και πιστοί στις ρίζες τους, προσφέροντάς μας έναν ακόμη δίσκο με τον χαρακτηριστικό τους ήχο, τα κλασικά τους στοιχεία που αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή σε μελωδίες, στίχους αλλά και γενική αισθητική. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι οι Inquisition έχουν βολευτεί, κατ ‘ουσίαν, «κλέβοντας» τον εαυτό τους και τις δουλειές του παρελθόντος τους. Ακριβώς επειδή μια μπάντα έχει το δικό του χαρακτήρα και τον «κλασική» του ήχο, αυτό δεν σημαίνει ότι στερείται έμπνευσης ή καινοτομίας, κάτι που αποδεικνύεται εδώ στο “Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith”. Το κολομβιανό δίδυμο έχει καταφέρει να ωθήσει τα πράγματα ένα βήμα προς τα εμπρός. Χωρίς να αποκλίνουν από τις παλιές τους δουλειές και σύμφωνα με το τέρας που έχουν δημιουργήσει, απέδειξαν για ακόμα μια φορά γιατί κυριαρχούν στο είδος τους, δημιουργώντας ασυμβίβαστη μουσική που ακούγεται σαν να μην έχει γραφτεί από ανθρώπινο χέρι.
Ακόμη και οι στίχοι των τραγουδιών έχουν εξελιχθεί. Η κοσμολογία και η αστροβιολογία ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον αρχαίο πολιτισμό και τη γνώση, τελικά «αποδεικνύοντας» ότι ο σατανισμός και ο αποκρυφισμός είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να κατανοήσεις την ανθρώπινη (αλλά και την υπερανθρώπινη) φύση σου και να αρχίσεις λάου λάου να καταλαβαίνεις τα μυστήρια του σύμπαντος. Ο Σατανάς είναι παντού, ούτως ή άλλως.
Το “Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith” χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακές, μεγαλοπρεπείς συνθέσεις και δομές, που προκαλούν εκστατικά, ακόμη και καθαρτικά συναισθήματα. Ο εύκολα αναγνωρίσιμος ήχος των Inquisition είναι από μόνος του δυσοίωνος. Αναμιγνύοντας τον με την προαναφερθείσα θεματολογία, η μπάντα κατάφερε να δημιουργήσει μια ζοφερή, υπερβατική, υπνωτική ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να παραλληλιστεί με τίποτα άλλο. Σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μέρος μιας εξελισσόμενης τελετής που στοχεύει στην εκδήλωση του αληθινού κακού. Η κιθαριστική δουλειά είναι ασύγκριτη και τα θέματα που χρησιμοποιούνται είναι επιβλητικά. Τα περισσότερα από τα riffs είναι ευκρινή, ακολουθώντας την επιτυχημένη φόρμουλα που το συγκρότημα έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Οι droning μελωδίες που χρησιμοποιούνται στην κιθάρα μπορεί να είναι «κλασικές» και προβλέψιμες για τους Inquisition, ωστόσο η χυδαία επιθετικότητα τους και η ωμή σατανική δυναμική, εκτοξεύουν την όλη προσπάθεια στους ουρανούς. Επιπλέον, τα φωνητικά είναι λίγο πιο παραμορφωμένα από το συνηθισμένο, ηχώντας έτσι πιο απάνθρωπα από ποτέ. Αλλαγές έχουν σημειωθεί και στη διαδικασία παραγωγής. Ο ήχος είναι πιο εκλεπτυσμένος και πιο βρώμικος ταυτόχρονα. Από τη μία πλευρά, τα πάντα είναι πεντακάθαρα. Υπάρχει χώρος που αφήνει τα όργανα και τις συνθέσεις να αναπνεύσουν. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα ορισμένο ποσό «σκοτεινιάς» που κάνει τα πάντα να ηχούν ακόμα πιο βρώμικα και χειρότερα από ό, τι πριν. Ένα πράγμα είναι σίγουρο όμως, το “Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith” είναι αρκετά πιο συμπαγές από τον προκάτοχό του.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μαζικά απόκοσμο. Πολλές φορές ο δίσκος μου προκάλεσε ανατριχίλα, σε κομμάτια όπως το “Vortex From The Celestial Flying Throne of Storms”, “The Flames of Infinite Blackness Before Creation”, “Power From The Center of The Cosmic Black Spiral” και (ίσως το καλύτερο τραγούδι του το άλμπουμ) “A magnificent crypt of Stars”. Δεν φοβάμαι να πω ότι γονατίζω μπροστά στο μεγαλείο των Inquisition. Το “Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith” είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες των Inquisition μέχρι τώρα (αν όχι η καλύτερη) και σίγουρα μια από τις καλύτερες και αρτιότερες κυκλοφορίες του τρέχοντος έτους.
5,5 / 6