Την Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2016, έγινε ο φιλικός αγώνας ποδοσφαίρου 8×8 ανάμεσα στη δική μας Heavy Metal United F.C. και την ομάδα των προσφύγων που φιλοξενούνται στη δομή που βρίσκεται στο παλιό super market Atlantic στα Τρίκαλα με το όνομα Πρόσφυγες Atlantic.
Έναν αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Μια μικρή ίσως προσπάθεια να κάνουμε τα κατατρεγμένα αδέρφια μας να νιώσουν ανθρωπιά. Και μια εκδήλωση για να καταλάβουν όλοι πως αυτά που μας χωρίζουν είναι πολύ λιγότερα από αυτα που μας ενώνουν.
Από τον αγώνα δε μου έμειναν φάσεις και το σκορ δε με απασχολεί. Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα fan του ποδοσφαίρου, αλλά το νόημα του event δεν ήταν το αποτέλεσμα, δεν ήταν η ήττα ή η νικη μιας ομάδας, αλλά η συνολική νίκη της ανθρωπιάς απέναντι στο μίσος και τη μισαλλοδοξία.
Αυτό που μου έμεινε σαν εικόνα όμως ήταν τα μικρά προσφυγόπουλα και πόσο χαρούμενα έδειχναν όταν μετά το τέλος του αγώνα μπήκαν στο γήπεδο και έπιασαν μπάλα στα πόδια τους. Γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή τα είδα όπως πραγματικά είναι, μικρά παιδιά που επέζησαν από τη φρίκη του πολέμου αλλά παρέμειναν άνθρωποι.
“Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα”
Παύλος Σιδηρόπουλος – Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν