Είδος: Heavy/Epic/Speed Metal
Χώρα: Γερμανία
Εταιρεία: Cruz del Sur Music
Έτος: 2016
Το Heavy Metal των Sacred Steel είναι αυτό που είναι. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα σε κανέναν και σίγουρα δεν αποτελεί προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Είναι απλό, ξεροκέφαλο, αιχμηρό και τόσο μα τόσο εθιστικό στο κατάλληλο αυτί. Έτσι ήταν πάντα, καθ’ όλη την πορεία τους το εκρηκτικό μείγμα heavy / epic / speed σε συνδυασμό με την συνθετική «ντομπροσύνη» του υλικού τους ήταν αυτά τα οποία κατέστησαν τους Γερμανούς εξαιρετικά αγαπητούς σε μια συγκεκριμένη μερίδα του μεταλλικού κοινού. Δεν ήταν όμως λίγη η λάσπη και ο χλευασμός που δέχθηκαν από το «ανοιχτόμυαλο» ακροατήριο της μουσικής μας με την κατηγορία του υπέρ – γραφικού χαρακτήρα της μπάντας. Όπως και να έχει πάντως η παρέα του ημίθεου Gerrit P. Mutz ξεπέρασε ότι πρόβλημα αντιμετώπιζε μέσα και έξω από στρατόπεδο της και έφτασε αισίως τα 20 χρόνια προσφοράς της στο μεταλλικό στερέωμα με τον ένατο σε σειρά δίσκο με τίτλο “Heavy Metal Sacrifice”
Χωρίς να θέλω να μειώσω τα “Carnage Victory” και “The Bloodshed Summoning” του 2009 και 2013 αντίστοιχα, τα οποία ήταν αν μη τι άλλο αξιοπρεπέστατες δουλειές, είχα να περάσω τόσο καλά με δίσκο των Γερμανών από το “Hammer of Destruction” μια δεκαετία πριν. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στο νέο τους πόνημα είναι η αμεσότητα των συνθέσεων και ο αέρας ανανέωσης που φυσάει καθ’ όλη τη διάρκεια του. Ακούγοντας τον δίσκο αισθάνθηκα κάτι παραπάνω από ένα απλό αίσθημα γλυκιάς νοσταλγίας για τα «χρόνια τα παλιά» που το είδος μεσουρανούσε. Ο πραγματικός θρίαμβος του “Heavy Metal Sacrifice” είναι για ακόμη μια φορά η απόδειξη ότι το τίμιο, καλογραμμένο και καλοπαιγμένο metal πάντα θα ακούγεται φρέσκο.
Ο δίσκος συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κλισέ που αγαπάμε όσον αφορά το ιδίωμα που υπηρετεί. Στην τελική έτσι το θέλουμε το metal μας. Γρήγορο, στακάτο, υμνικό με ρεφραινάρες και κιθάρες που σε κολλάνε στον τοίχο. Όλα αυτά λοιπόν περιλαμβάνονται στο πακέτο του “Heavy Metal Sacrifice” παρέα με κάποιες επικές πινελιές όπως στο “Beyond The Gates Of Nineveh” αλλά και άλλα ευχάριστα όπως το εντελώς αναπάντεχο, με την καλή έννοια πάντα, blues «σπάσιμο» στη μέση του “Let There Be Steel”. Τα “Heavy Metal Sacrifice”, “The sign of the skull” , “Hail The Godz Of War”, “Vulture Priest” παρέαμεταπροαναφερθέντακομμάτιαδιαλύουνσβέρκουςγιαπλάκα. Η μπάντα εκτελεστικά δείχνει πως βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα των τελευταίων χρόνων με τον Gerrit να έχει φέρει λίγο από τον αέρα των Battleroar όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει σε κάποια σημεία.
Το να να ανακατέψεις τους Γερμανούς με μπάντες του NWOTHM κινήματος των τελευταίων ετών αποτελεί θεμελιώδες σφάλμα, αφού είναι φτιαγμένοι από εντελώς διαφορετική πάστα. Εμποτισμένοι μέχρι σήμερα με το αγνό underground πνεύμα της 90’s περιόδου και έχοντας με το μέρος τους την διάθεση αλλά και την έμπνευση εδώ βγάζουν τον πιο «Sacred Steel» εαυτό τους, μακριά από τους όποιους πειραματισμούς των τελευταίων τους δίσκων. Όχι, το Heavy Metal Sacrifice δεν είναι ο καλύτερος heavy metal δίσκος του 2016, ούτε και η καλύτερη δουλειά που μας έχει παρουσιάσει η μπάντα . Είναι όμως πιο τίμιο και πωρωτικό από τα περισσότερα album του ιδιώματος που παρουσιάστηκαν την χρονιά που πέρασε.
Let there be metal, Let there be sacred steel.
4,5 / 6